De verwijzing van de huisarts triggert mij. Geen vraag om revalidatie, maar om contact. ‘Mevrouw wil graag een gesprek met een revalidatiearts in verband met haar klachten, om alles af te kunnen sluiten.’ Benieuwd naar de persoon en het verhaal achter deze verwijzing, haal ik mevrouw uit de wachtkamer.
Met een lach op haar gezicht en vlotte tred komt ze me tegemoet. Met toch wel enige aarzeling begint ze te praten. Al snel blijkt dat ze zich eigenlijk schuldig voelt dat ze hier zit, ‘want het gaat eigenlijk hartstikke goed’.
Ze vertelt haar verhaal. Dat begint met een enorm angstige periode van haar armen en benen niet meer kunnen bewegen en een spoedoperatie in verband met een ontsteking bij haar ruggenmerg. Een traject dat ze in een waas beleefd heeft. Daarna voelde ze zich opgelucht dat het snel beter ging en ook zó goed, dat ze niet bij ons in de kliniek hoefde te komen, maar direct vanuit het ziekenhuis naar huis kon. Ze herstelde relatief snel en kon binnen een paar maanden zonder rollator of krukken lopen. De fysiotherapeut in haar thuissituatie heeft super goed werk geleverd.
Maar toch. Nu bijna een jaar verder is haar lichaam nog altijd anders. Het gevoel in haar handen en voeten is anders. Ze loopt ‘lomp’. Haar voeten en handen zijn snel koud en bovendien heeft ze in de nacht gauw last van krampen in haar benen. En telkens als ze lang gezeten of gelegen heeft, moet ze zichzelf even aanzetten. Tot slot vertelt ze dat haar blaas soms verkeerde signalen geeft en dat haar seksuele beleving ook anders is.
Ze is dankbaar voor haar herstel, maar soms vliegt haar ‘andere’ lichaam haar aan. Werken zoals voorheen lukt ook niet meer. Alles kost veel meer energie, ze kan niet snel van houding veranderen en kan activiteiten ook niet zo lang meer volhouden. Graag wil ze weten of haar klachten passen bij haar aandoening en wat ze kan verwachten aan herstel. Ik kan haar, voordat ik een uitgebreid antwoord geef, direct aangeven dat de klachten die ze beschrijft horen bij haar aandoening en dat ik blij ben dat ze gekomen is.
Ik onderzoek haar uitgebreid volgens de standaarden van het dwarslaesieonderzoek en vind diverse gevolgen die je aan de buitenkant niet ziet. Verminderd gevoel in handen en sterk verminderd gevoel in de voeten; een koude rechtervoet; verhoogde spierspanning in de kuiten en tijdens het lopen valt de wat instabielere gang op. Tevreden noteer ik alles in mijn dossier: in mijn hoofd klopt het hele plaatje.
Rustig nemen we vervolgens alles door, terwijl ik wat aantekeningen voor haar maak. Alle gevolgen van een incomplete dwarslaesie komen aan bod. Door haar slechtere gevoel in de voeten, heeft ze moeite met haar balans. Door het slechte gevoel in haar handen duurt het dichtmaken van een knoopje langer dan voorheen. Ook bespreken we de gevolgen op het gebied van blaasfunctie, seksualiteit en temperatuurregulatie. Ik geef haar een compliment voor de wijze waarop ze het tot op heden heeft aangepakt en geef haar tips hoe ze verder kan trainen. Ik geef haar vooral advies om door te gaan met waar ze mee bezig is en samen met haar eigen fysiotherapeut uitdagende balansoefeningen te doen om haar evenwicht verder te trainen. Mijn aantekeningen gaan bij haar papieren, waarna ze opgelucht mijn spreekkamer verlaat, met een telefonische afspraak op zak. Zo kan ze de vragen die mogelijk gaan opborrelen nog kwijt. Na afloop schrijf ik een brief voor haar huisarts met een kopie naar mevrouw. Ook ik ben opgelucht dat deze huisarts mevrouw heeft verwezen om haar klachten te duiden. De gevolgen van een dwarslaesie zijn voor de buitenwereld dan niet altijd zichtbaar; voor een individueel persoon kunnen ze wel heel bepalend voor het dagelijks functioneren zijn. Kennis van alle gevolgen van een dwarslaesie is niet altijd voorhanden, doordat een dwarslaesie gelukkig niet zo vaak voorkomt. Daarom kan een verwijzing naar een revalidatiearts met expertise op het gebied van dwarslaesie ook juist bij hele milde gevolgen heel zinvol zijn.
Revalidatiearts Ilse van Nes is revalidatiearts bij de Sint Maartenskliniek en is één van de nieuwe bloggers van Revalidatie Magazine Online.
Ilse van Nes
Ilse van Nes is revalidatiearts bij de Sint Maartenskliniek.
