‘Kan ik mijzelf ooit weer redden in mijn huisje?’ Joke kijkt mij met grote ogen aan, haar stem klinkt bijna wanhopig.
Joke is een zelfstandige alleenstaande vrouw, een oude bekende. Lang geleden heeft ze bij ons gerevalideerd vanwege een hersenbloeding, en nu is ze weer bij ons opgenomen vanwege een vervelende complicatie. Naast de cognitieve problemen door haar hersenletsel, heeft ze nu ook krachts- en gevoelsvermindering in haar armen en benen. Hierdoor is Joke immobieler geworden, en (nu nog) afhankelijk van hulp en toezicht bij haar dagelijkse activiteiten. Ze kan vooralsnog niet zelfstandig thuis wonen.
De angst van Joke is goed invoelbaar.
Als behandelteam werken we samen met Joke aan haar doelen. De grote lange termijndoelen, en per week kleine subdoelen die leiden naar het grote doel. Stap voor stap.
Voor ons paramedici een logische manier van werken. Maar Joke ziet dit anders. Door haar hersenletsel heeft ze moeite met het overzicht, en ze ziet niet welke subdoelen ze al heeft behaald. Ze ziet alleen het grote einddoel, in de verre toekomst. “Kan ik mijzelf ooit weer redden in mijn huisje?”, “En wat moet ik als ik straks niet meer zelfstandig mijn huisje uit kan komen?”. Ze ziet vooral veel ‘beren op de weg’.
Ze ziet niet welke stappen ze de afgelopen weken (letterlijk en figuurlijk) al heeft gezet om dichter bij haar grote einddoel te komen. Zo heeft ze geen fysieke hulp meer nodig bij de toiletgang, maar alleen nog ‘toezicht’ voor het geval ze haar balans verliest. Ook komt ze al zelfstandig met de rolstoel naar beneden voor therapie, in plaats van dat de vrijwilligers haar brengen. Maar als wij vertellen hoe goed ze het doet, onthoudt ze dit niet, door haar verminderde kortetermijngeheugen.
Ik spreek met Joke af dat ik een schema maak met haar doelen, inclusief een afvinklijst voor alle subdoelen. Zo kan ze zien dat ze -stap voor stap, vinkje voor vinkje- steeds dichter bij haar grote doel komt. En als we samen een thuisbehandeling doen, kan ze met een paar kleine handreikingen zelf een simpele pasta bereiden. Dit geeft haar het vertrouwen om het weekend daarna een dagje met verlof naar huis te gaan.
Joke komt er wel.
Yvette Mers is ergotherapeut bij De Hoogstraat Revalidatie.
Yvette Mers
Yvette Mers is ergotherapeut bij De Hoogstraat Revalidatie.
