Koen van Zeeland (29) deed in april mee aan de Dwarslaesie Challenge Week, een initiatief van het Revalidatiefonds. Om geld te werven voor het onderzoek naar doorslaggevende factoren bij het wel of niet oppakken van eigen regie nam hij de uitdaging aan voor het eerst sinds zijn ongeluk weer een boom te beklimmen. Het was de eerste challenge van de week; vier andere deelnemers met dwarslaesie volgden, ieder met een eigen uitdaging.
‘Joh, ga ervoor’
Koen, landschapsverzorger, kwam tijdens rooien tweeëneenhalf jaar geleden onder een boom die de verkeerde kant op viel. Hij kreeg een dwarslaesie, maar besloot direct zo positief mogelijk te zijn. ‘Het is me heel snel gelukt mijn leven weer op te pakken. Mijn revalidatie in de Sint Maartenskliniek heeft daar enorm bij geholpen. Twee maanden na het ongeluk was ik weer thuis. Daar ontdekte ik natuurlijk wel wat ik verder nog allemaal opnieuw moest leren. Maar gelukkig had ik een fysiotherapeut die ze denk ik echt voor mij hadden uitgezocht. Tegen mij kun je zeggen ‘joh, ga ervoor’, en zij zag dat en daagde me uit. Dus wat ik daarna thuis tegenkwam kon ik aan met technieken die ik zo al had geleerd. Ik kon verder, ook met mijn werk. Zelf bomen in klimmen lukt niet meer, maar ik heb wel zes man personeel nu, jongens die ik aanstuur, tot in Frankrijk toe. Voor het ongeluk was ik een eenmansbedrijf.’
Kleine tekortkoming
Als het woord handicap valt reageert Koen fel. Zelf noemt hij het niet zo, eerder een ‘kleine tekortkoming’. ‘Iedereen heeft wel wat. Juist door de goede revalidatie is dit, voor mij dan, allemaal niet zo erg als het lijkt. Ik onderschat niet dat het voor anderen heel anders kan zijn, natuurlijk ook erg afhankelijk van de hoogte van de laesie. Maar misschien blijkt uit het nieuwe onderzoek naar succesfactoren wel dat iemand met een dwarslaesie net een steviger duwtje in de rug nodig kan hebben.’
Persoonlijk contact
Koen van Zeeland is gelukkig met zijn dagelijks leven, omringd door zijn familie en vrienden. Hij gaat sinds een kleine maand naar een sportschool om zijn rugspieren te versterken. ‘In het begin heb ik de extra fysiotherapie die het revalidatiecentrum bood niet opgepakt omdat ik me helemaal wilde richten op mijn werk. Dat had ik misschien toch beter anders kunnen doen. Ik fiets nu ook, met de handbike.’ Als hij ergens last van heeft, belt hij gewoon even met de revalidatiearts. ‘Het is heel fijn dat dat kan. Dat je dan niet een half jaar op een afspraak hoeft te wachten.’ Het persoonlijke contact in het revalidatiecentrum, en het feit dat ze hem kennen als hij er binnenrolt, ervaart hij als heel positief.
Lees hier het bijbehorende artikel Koen van Zeeland: ‘Eigen regie van groot belang’.