‘Als alles mogelijk is, hoe zou je leven er dan uitzien?’ Voor kunstproject Drooomwerk gaf Melanie Peterman (dwarslaesie) tien jaar geleden antwoord op die vraag. Het resultaat, een kunstwerk van collectief Crying Cowboys in opdracht van Reade, geeft haar nog steeds kracht.

‘A ls ik kijk naar de dame die daar boven de bank hangt, dan denk ik: “Ik geloof jou. Ik geloof dat je vertrouwen hebt. Ik zie dat je nog niet weet wat er allemaal staat te gebeuren, want je kijkt niet naar een vast punt. Maar je kijkt naar rechts, de toekomst in. Je staat open voor wat er komen gaat, zo van: “We gaan zien wat er van komt en wat er komen gaat.”’

‘Toen ik na een dwarslaesie door kanker in 2003 moest revalideren, werd mijn wereld heel klein. Alles waarop ik focuste, was beter worden, zo goed mogelijk herstellen. Ik deed oefeningen met een ergo- en fysiotherapeut, leerde in een rolstoel te rijden. Dat zijn heel belangrijke functionele dingen, maar die gingen niet echt over wie Melanie is. Terwijl er een moment zou komen waarop ik, met datgene wat ik kon, wel weer verder moest leven. Dat vond ik het mooie aan dit project: dit ging echt over de dingen die mij mij maken. Op basis van meerdere gesprekken, werd dit kunstwerk gemaakt. Ik was echt flabbergasted van het resultaat. Zó treffend.’

‘De zwanen vliegen met me mee. Een zwaan staat voor mij voor trouw, standvastigheid, de toekomst en partnerschap. Ze volgen mijn blik op de toekomst. Rechts van mij zie je het silhouet van een man die een vrouw draagt, met daaronder George Clooney. Ik was toen alleen en hoopte dat ik iemand zou vinden die weer echt op mij verliefd zou worden. Die gewoon dacht: ,,Die Mel, dat is gewoon zó’n leuk wijf”. Dat hoopte ik heel erg. Dat iemand oké zou zijn met mijn beperking en mij ook letterlijk zou dragen. Het grappige is: inmiddels ben ik zielsgelukkig met Rob, een mannelijke man die zijn zaken op orde heeft en mij ook inderdaad regelmatig draagt. Of hij op Clooney lijkt? Met enige verbeelding wel.’

‘Linksonder staan hoge hakken. Voor m’n dwarslaesie was ik een slanke, sportieve vrouw. Midden in het leven. Werkte hard in de horeca, had een rijk sociaal leven, hield van squashen en ging naar festivals. Tijdens en na mijn revalidatie was mijn zelfbeeld veranderd. Ik hoopte dat ik me in ieder geval weer een vrouwelijke vrouw zou gaan voelen. Dat is gelukt: ik voel me oké in mijn lijf, al zit op hoge hakken staan er niet meer in. De vlinder rechts naast me is het symbool van een stichting waar ik voor werkte, die mensen hielp uit een dal te komen. Nog steeds help ik mensen met een ziekte of beperking. Samen kijken we hoe we beperkende gedachten kunnen omdraaien om toch veel uit het leven te halen. Hoe pak je je leven weer op, hoe maak je bijvoorbeeld weer verbinding met de ander? Dit werk geeft mij veel voldoening. De basis hiervoor is gelegd in het revalidatiecentrum. Ik werd gevraagd voor de cliëntenraad en vervolgens kwamen er meer projecten op mijn pad.’

‘Als er op dit moment weer zo’n kunstwerk gemaakt zou moeten worden, zouden er nog een paar dingen bij moeten die bij mij horen, zoals mijn möbiusring, een ring met één zijkant, zonder boven- of onderkant. Hij staat voor mijn leven: ik heb het 180 graden moeten draaien, maar ik ga wel door met alles wat er is. Ook zou ik een stoere foto van mij willen toevoegen, waarop ik over de finish van de Handbikebattle in Oostenrijk kom. In 2017 deed ik mee. Het traject ernaartoe was heel waardevol: mensen waren liefdevol zonder dat ze er iets voor terug hoefden. Ik haalde kracht, geloof en energie uit mezelf. Het is me gelukt. Inderdaad, ik zou geen nieuwe dromen toevoegen aan het werk. Ik ben tevreden met mijn leven, accepteer mijn beperkingen. Nog steeds lijk ik op de vrouw van het kunstwerk. Ik ben blij dat ik die blik nog heb en dat ie nog steeds staat waar hij voor staat.’

Beeld: Inge Hondebrink


Gerelateerde artikelen Revalidatie Magazine

Dit is waarom de Sint Maartenskliniek steeds meer operaties in eigen huis laat uitvoeren

‘Een verandering vindt plaats omdat gewone mensen buitengewone dingen doen’, zei oud-president Barack Obama. Revalidatie Magazine brengt een ode aan…

Geertje kreeg na haar hersenletsel snel de juiste herstelzorg, maar dat is niet vanzelfsprekend

De behandeling van hersenletsel stopt niet als je ontslagen bent uit het ziekenhuis. Sterker nog: revalidatie is van essentieel belang…

PULSE Racing wil mobiliteit en vitaliteit teruggeven aan mensen met een dwarslaesie

Studententeam PULSE Racing van de Vrije universiteit Amsterdam (VU) streeft ernaar om de mobiliteit en vitaliteit terug te geven aan…

Gerelateerde artikelen Nederlands Tijdschrift voor Revalidatiegeneeskunde

Hoe blijf je fit met een dwarslaesie?

Boekrecensie Hoe blijf je fit met een dwarslaesie? Keep on rolling. De titel geeft direct weer waar dit boek om…

Arbeidsparticipatie na dwarslaesie

Proefschrift-artikel Arbeidsparticipatie heeft veel voordelen voor personen met een dwarslaesie, zoals verbetering van levenskwaliteit en eigenwaarde en bevordering van sociale…

Organisatie van zorg van grote invloed op ligduur van patiënten met een dwarslaesie

De zorg staat voor grote uitdagingen. De vraag naar zorg neemt de komende jaren fors toe en de verwachting is…